هدف: با توجه به دخالت کانال های پتاسیم و کلسیم و همچنین گیرنده GABAB در بروز علایم افسردگی، در این مطالعه اثر گلیبن کلامید (مسدودکننده کانال پتاسیم)، آملودیپین (مسدود کننده کانال کلسیم) و باکلوفن (آگونیست گیرنده GABAB) بر اثر ضد افسردگی دو داروی آمی تریپتیلین و فلوکستین در آزمون شنای اجباری به عنوان مدل افسردگی مورد مطالعه قرار گرفت. روش: این مطالعه از نوع تجربی بود و آزمون شنای اجباری به عنوان مدل افسردگی به کار رفت، به این ترتیب که مدت زمان بی حرکتی به عنوان معیار افسردگی حیوان در نظر گرفته شد. اثر داروهای گلیبن کلامید، آملودیپین، باکلوفن و نیز دو داروی آمی تریپتیلین و فلوکستین به تنهایی در آزمون شنای اجباری سنجیده شد. سپس اثر داروهای گلیبن کلامید، آملودیپین و باکلوفن بر اثر ضد افسردگی دو داروی آمی تریپتیلین و فلوکستین بررسی گردید. یافته ها: نتایج بیانگر آن بود که دو داروی گلیبن کلامید و آملودیپین بر مدت زمان بی حرکتی حیوانات در آزمون شنای اجباری تاثیری ندارد و اثر ضد افسردگی آمی تریپتیلین و فلوکستین نیز تحت تاثیر آنها قرار نمی گیرد. در بخش دوم آزمایش ها، تجویز مقادیر زیاد باکلوفن موجب افزایش مدت زمان بی حرکتی گردید، در حالی که مقادیر کم آن تاثیر قابل توجهی نداشت. تجویز مقادیر مختلف باکلوفن همراه با آمی تریپتیلین، موجب افزایش اثر ضد افسردگی آمی تریپتیلین گردید، در حالی که تجویز همزمان با کلوفن و فلوکستین اثر ضد افسردگی فلوکستین را کاهش داد. نتیجه گیری: گیرنده های GABAB بر آثار ضد افسردگی داروهای فلوکستین و آمی تریپتیلین تاثیر دوگانه ای دارند.

یافتن یک حامل دارو با کارایی بالا در صنعت داروسازی بسیار حایز اهمیت می باشد. در این مطالعه، جدب داروی آمی تریپتیلین روی نانولوله چند دیواره به عنوان حامل دارو به لحاظ سرعت مرحله اول و دوم و گرماشیمی مورد بررسی قرار گرفت. استفاده از نانولوله به عنوان حامل دارو باعث جذب خوب دارو و تحویل آن به بافت هدف بدون ایجاد اثرات جانبی می شود. سه مدل شناخته شده جذبی لانگمیور، فرندیچ و تمکین نشان داد که در دمای 303 کلوین جذب قوی وجود دارد بخاطر اینکه در مدل لانگمیور بیشترین مقدار ثابت ایزوترم (b = 0. 067 L mg-1)، غلظت بالا (60 میلی گرم بر لیتر) و محیط اسیدی (pH=2. 3) وجود دارد. علاوه بر این، کاهش غلظت با افزایش pH، انرژی جذب منفی (-41. 57 KJ mol-1) در مدت زمان انجام فرایند جذب همگی نشان دهنده جذب سریع این دارو روی نانو لوله چند دیواره است. از طرفی دیگر، رسیدن به حالت تعادل بعد از 90 دقیقه تاییدی بر سریع بودن واکنش می باشد. همچنین، مقایسه بین سه دما نشان می دهد که بهترین دما برای جذب دارو روی نانو لوله 303 کلوین است. بنابراین می توان گفت استفاده از نانو لوله می تواند به عنوان حامل مناسب جهت انتقال دارو به بافت هدف باشد.

مقدمه و هدف: مطالعات بسیاری نشان داده اند که داروهای ضدافسردگی می تواند اثرات ضد سرطانی داشته باشند؛ در عین حال، نحوه اثرات ضد سرطانی داروی ضد افسردگی آمی تریپتیلین بر سلول های سرطانی دهانه رحم روشن نیست. بر این اساس مطالعه حاضر به بررسی اثرات سیتوتوکسیک داروی آمی تریپتیلین بر سلول های سرطانی دهانه رحم پرداخته است. مواد و روش ها: طی این تحقیق تجربی-آزمایشگاهی، سلول های سرطانی دهانه رحم با رده سلولی SW480 به گروه های کنترل (عدم تیمار) و تیمار شده با غلظت های 125/78، 25/156، 5/312، 625، 1250 و 2500 µ, g/ml داروی آمی تریپتیلین تقسیم بندی شدند. 24 و 48 ساعت پس از تیمار زنده مانی سلول ها به روش MTT اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: زنده مانی سلول های سرطانی دهانه رحم در تیمار با غلظت های 125/78، 25/156، 5/312، 625، 1250 و 2500 µ, g/ml پس از 24 و 48 ساعت دچار کاهش معنادار شد (001/0>P). IC50 دارو برای 24 و 48 ساعت به ترتیب 1742 و 928 بود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشانگر آنست که داروی آمی تریپتیلین دارای اثرات سیتوتوکسیک بر سلول های سرطانی دهانه رحم می باشد. نتایج این پژوهش می تواند در حوزه درمان سرطان دهانه رحم مورد توجه قرار گیرد.

آمی تریپتیلین یکی از داروهای ضد افسردگی مربوط به گروه تری سیکلیکهاست که در مورد اثرات تراتوژنیک مصرف آن در سه ماهه اول حاملگی بر روی جنین، اطلاعات محدود، متفاوت و بعضا متناقضی وجود دارد. پاره ای از این مطالعات هیچ گونه ارتباطی بین مصرف این دارو در زمان بارداری و ایجاد ناهنجاریها ذکر نمی کنند؛ در صورتیکه گزارشات پراکنده ای نیز دال بر ایجاد ناهنجاریهایی در اندام نوزادانی وجود دارد که مادر آنها در دوران بارداری از این دارو مصرف نموده اند. این گزارش مربوط به نوزادی است دارای مروملیا بصورت عدم تشکیل دست (به طور کامل) و قسمتی از ساعد در اندام فوقانی طرف چپ وی که مادرش، در سه ماه اول حاملگی، به طور پراکنده و از ماه چهارم به بعد، تقریبا روزانه یک عدد قرص آمی تریپتیلین هیدروکلراید 25 میلی گرمی مصرف می کرده است.  

آمی تریپتیلین که از دسته داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای است، به عنوان یک داروی ضد درد در انواع دردها بکار می رود. در این تحقیق اثر تزریق زیر جلدی آمی تریپتیلین 50) و 100 میکروگرم( بر روی پاسخ درد در آزمون فرمالین مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داده اند که مصرف موضعی آمی تریپتیلین به کف همان پایی که فرمالین تزریق می شد، باعث کاهش درد در هر دو مرحله حاد و مزمن آزمون فرمالین می گردد. از طرفی در گروهی که آمی تریپتیلین 100) میکروگرم( به پای مخالف تزریق شد، در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی داری در نمره درد مشاهده نگردید لذا اثرات مشاهده شده ناشی از فعالیت موضعی آمی تریپتیلین است و نه ناشی از جذب سیستمیک آن. با توجه به یافته های ما در این مطالعه:(1 آمی تریپتیلین در کاهش درد حاد و مزمن آزمون فرمالین رفتاری مشابه بی حس کننده های موضعی نشان می دهد.(2 مکانیسم کاهش درد در مرحله حاد آزمون فرمالین با توجه به شواهد موجود احتمالا ناشی از بلوک کانال های سدیمی است.(3 مکانیسم کاهش درد آمی تریپتیلین در مرحله مزمن آزمون فرمالین احتمالا می تواند ناشی از اثر آنتی هیستامینی و ضد التهابی آن در سطح محیطی و نیز ناشی از تغییر در پلاستیسیتی سیستم عصبی مرکزی باشد، که در مرحله حاد روی می دهد.

سابقه و هدف: کمر دردهای مزمن بعلت شیوع زیاد و صدمات اقتصادی ناشی از آن از معضلات بهداشتی و اجتماعی جوامع می باشند. در درمان کمر دردهای مزمن از روش های گوناگون دارویی و غیر دارویی استفاده می شود. این مطالعه تاثیر دارویی آمی تریپتیلین در درمان کمر دردهای مزمن مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی بیماران مراجعه کننده به علت کمردرد مزمن به یک کلینیک نورولوژی، طی مدت دو سال انجام شد. بیماران بصورت یک در میان به دو گروه تقسیم شدند. به گروه اول (n=125) آمی تریپتیلین ) 25میلی گرم روزانه( داده شد و به گروه دوم (n=114) بعنوان گروه کنترل این دارو تجویز نگردید. سایر درمانهای دارویی و غیر دارویی در دو گروه یکسان بودند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای که شامل متغیرهای سن، جنس، شغل، مدت کمردرد، بیماری زمینه ای، معیارهای بهبودی )شامل اظهارنظر بیمار مبنی بر کاهش درد، توانایی انجام کارهای روزمره، توانایی حضور در محیط کار و باز یافتن قدرت انجام کارهای شغلی( بود، جمع آوری و مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی بیماران در دو گروه مشابه و از لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشت. همچنین از نظر جنس اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. از 125 بیماری که داروی آمی تریپتیلین دریافت کرده بودند 104 بیمار (%83.2) بهبودی داشتند در حالیکه از 114 بیماری که این دارو را دریافت نکردند 83 مورد (%72.8) بهبودی داشتند (p= 0.052).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه آمی تریپتیلین در درمان دارویی کمردردهای مزمن موثر بوده و تجویز این دارو در این کمردردها توصیه می شود.

زمینه: سنبل الطیب گیاهی است که در طب سنتی ایران به عنوان آرام بخش و بر طرف کننده افسردگی استفاده شده است.هدف: این پژوهش به منظور تعیین اثرات درمانی ضد افسردگی عصاره آبی گیاه سنبل الطیب بر موش رزرپینه و مقایسه آن با آمی تریپتیلین انجام شد.مواد و روش ها: 36 موش صحرایی نر سفید از نژاد NMRI با میانگین وزنی 165± 5.5 گرم انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. به یک گروه رزرپین، به گروه دیگر رزرپین و سنبل الطیب و به گروه سوم رزرپین و آمی تریپتیلن تزریق شد. عصاره سنبل الطیب به روش آبی توسط سوکسله در شرایط استاندارد تهیه شد. در همه گروه های مورد مطالعه اسهال، خونریزی چشمی، علائم رفتاری، خونریزی از دست و پا و سقوط حیوان طبق شرایط استاندارد بررسی و در جدول مخصوصی از 1 تا 4 امتیاز داده شد. ارزیابی اطلاعات توسط نرم افزار SPSS و آزمون های آماری t و ANOVA انجام شد.یافته ها: میانگین خونریزی چشمی، سقوط حیوان و حرکات رفتاری در گروه سنبل الطیب به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.01). همچنین سنبل الطیب در کاهش خونریزی از دست و پا نیز موثر بود (P<0.05). ولی در مقایسه با گروه آمی تریپتیلین، سنبل الطیب در کاهش اسهال تاثیر معنی داری نداشت.نتیجه گیری: سنبل الطیب به جز در نشانه اسهال می تواند در بقیه علائم همانند آمی تریپتیلین موثر باشد.

سابقه و هدف: این پژوهش به منظور بررسی میزان اثر بخشی درمان با آمی تریپتیلین در مقایسه با پلاسبو در کنترل درد ناشی از ترک مواد افیونی انجام شده است.مواد و روش ها: در یک مطالعه دوسوکور 44 بیمار سرپایی با تشخیص وابستگی به مواد افیونی [طبق ملاک های   DSM-IV-TR (Diagnostic and statistical manual of mental disorders-Third revision)] و داوطلب سم زدایی، به طور تصادفی در دو گروه آمی تریپتیلین (n=22) و پلاسبو (n=22) قرار گرفتند. طی یک دوره سه روزه ثابت سازی، متادون جایگزین تریاک شد. از زمان شروع مطالعه تا روز دهم از مقدار متادون به تدریج کاسته شد تا به صفر رسید و هم چنین آمی تریپتیلین یا پلاسبو به بیماران داده شد. آمی تریپتیلین به صورت قرص های 25 میلی گرمی تجویز و قرص های پلاسبو که از هر نظر شبیه آمی تریپتیلین بود نیز تهیه شد. بیماران گروه آمی تریپتیلین در هفته اول هر شب یک قرص 25 میلی گرمی آمی تریپتیلین و بیماران گروه پلاسبو یک قرص پلاسبو دریافت می کردند. از هفته دوم به بعد برای بیماران گروه آمی تریپتیلین، قرص آمی تریپتیلین 25 میلی گرم دو بار در روز و بیماران گروه پلاسبو نیز قرص پلاسبو دو بار در روز تجویز شد. پس از پنج روز پاک سازی، سم زدایی سریع با استفاده از نالوکسان انجام شد. شدت علائم ترک مواد افیونی و درد ناشی از آن به ترتیب با استفاده از SOWS (Short opioid withdrawal scale) و MPQ (McGill pain questionnaire) در روزهای 7، 15، 17و 25 سنجش شد.یافته ها: تفاوت معنی داری بین اثربخشی آمی تریپتیلین در مقایسه با پلاسبو در کنترل درد ناشی از ترک مواد افیونی وجود داشت (018/p=0). تفاوت معنی داری بین 2 گروه از نظر نشانه های فیزیکی و نشانگان ترک دیده نشد، اما تفاوت معنی داری بین گروه آمی تریپتیلین و پلاسبو در بعد روانی مقیاس SOWS وجود داشت (p=0.05 و p=0.038). نتیجه گیری: آمی تریپتیلین می تواند به عنوان داروی کمکی در کنترل علایم ترک مواد افیونی به کار رود.

مقدمه: داروهای ضد افسردگی جزء داروهای پرمصرف در میان افراد جامعه می باشند. این داروها ممکن است اثراتی در تنظیم عملکرد سلولی استخوان داشته و در نتیجه؛ مقادیر حرکت دندانی طی اعمال نیروهای ارتودنسی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین اثر داروهای سرترالین و آمی تریپتیلین بر روی میزان حرکات دندانی و ریمادلینگ استخوان آلویولار طی اعمال نیروی ارتودنسی در سگ بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تجربی، 9 سگ نر بالغ به صورت تصادفی در سه گروه سه تایی، گروه اول داروی سرترالین، گروه دوم داروی آمی تریپتیلین و گروه شاهد (نرمال سالین) تقسیم شدند. بعد از کشیدن دندان پرمولر اول در هر کوادرانت، یک فنر نیکل تیتانیومی با نیروی 200 گرم در حد فاصل بین دندان کانین و پرمولر دوم متصل و فرم داده شد. در پایان ماه دوم، فاصله بین دندان های کانین و پرمولر دوم اندازه گیری شده و سپس درصد تحلیل ریشه و میزان تشکیل استخوان به صورت کلی و میزان تشکیل استخوان به تفکیک نوع استخوان (woven و lamellar) توسط پاتولوژیست تعیین گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری t-test استفاده شد (0/05 = α ). یافته ها: در سه گروه آمی تریپتیلین، سرترالین و شاهد، میانگین میزان حرکت دندان (0/483 = p value)، میزان تحلیل ریشه (0/608 = p value)، میانگین رسوب کلی استخوان (0/078 = p value)، درصد تشکیل استخوان نابالغ (0/616 = p value) و درصد تشکیل استخوان لاملار (0/083 = p value)، در هیچ گروه و در هیچ کدام از دندان های پرمولر تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری: میزان حرکت دندان و میزان رسوب استخوان و تعداد ترابکولاهای تحلیلی ریشه در سگ، با مصرف سیستمیک داروی آمی تریپتیلین و سرترالین کاهش یافته که از نظر آماری نسبت به گروه شاهد معنی دار نبود.

زمینه و هدف: صرع یک اختلال بسیار پیچیده نوروژنیک می باشد. صرع مزمن میتواند حافظه و یادگیری را با تغییرات عصبی-شیمیایی در نواحی مغزی تحت تاثیر قرار دهد. آمی تریپتیلین جزو داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای می باشد که دارای اثرات ضد دردی نیز می باشد. هدف از این بررسی ارزیابی اثرات ضد تشنجی و تثبیت حافظه آمی تریپتیلین در موش های صحرایی نر القاء شده با پنتیلن تترازول (PTZ) می باشد. روش کار: در این پژوهش تجربی 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250-200 گرم مورد استفاده قرار گرفت. موش ها در 4 گروه 7 سری به طور تصادفی تقسیم شدند: کنترل (5/0 میلی لیتر نرمال سالین)، گروه شاهد (PTZ، 60 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن)، گروه تجربی 1(PTZ+ آمی تریپتیلین، 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، گروه تجربی 2 (PTZ + آمی تریپتیلین، 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن). تمامی تزریقات به صورت داخل صفاقی انجام شد. پس از تجویز آمی تریپتیلین به سرعت رفتارهای تشنجی به مدت 1 ساعت مشاهد و ثبت شد. آزمون رفتار اجتنابی غیر فعال، آزمون اکتساب حافظه و آزمون بازیابی حافظه در موش های مورد آزمون صورت گرفت. نتایج بدست آمده آزمون ها با استفاده از تست آماری ANOVA یک طرفه و آزمون Tukey برای بررسی تفاوت بین گروه ها استفاده شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که تاخیر در حرکات میوکلونیک در گروه های درمان شده با آمی تریپتیلین نسبت به گروه PTZ افزایش پیدا کرد. همچنین نشان داده شد که تاخیر بازیابی حافظه در گروه PTZ نسبت به گروه کنترل از کاهش معنی داری برخوردار می باشد. نتیجه گیری: آمی تریپتیلین قادر است میزان تشنجات ناشی از تزریق PTZ در موش ها کاهش دهد. همچنین این دارو تاثیر مثبتی بر بازیابی حافظه در موش ها دارد.